29-02 t/m 03-03
Door: Maurice
Blijf op de hoogte en volg Maurice
03 Maart 2016 | Verenigd Koninkrijk, Steòrnabhagh
Beste lezer(s),
Allereerst natuurlijk: WELKOM op deze blog.
Rolinda en ik zijn al aardig aan het wennen hier in Schotland. We hebben beiden ons plekje gevonden in een gastgezin. Ik zit bij de familie Markoff dat bestaat uit vader, moeder en 5 kinderen (waarvan er 1 uit huis is vanwege de studie) De jongste hier is 2 jaar en die valt dan ook behoorlijk op. Een jongetje die zich nergens voor schaamt en waar ik veel spelletjes mee zit te doen. Dan zijn er nog twee hele spontane meisjes van 12 en 13. Zelf heb ik nooit ervaren hoe het is om een zusje te hebben, maar dit zie ik als geen enkel probleem. Ze willen vooral veel Nederlands woorden van mij leren. Het blijkt ook een behoorlijk internationaal gezin te zijn. De vader is geboren in Schotland, de moeder in Polen en samen hebben ze in China gewoond, waar ook de meeste kinderen geboren zijn, De vader is de hoofdmeester op de school war wij nu stage lopen. Het valt meteen op dat de school gigantisch klein is. Het bestaat uit twee klaslokalen, een keuken en een klein kantoor voor het personeel. Alles bij elkaar maakt het wel heel gezellig, want na d eerste dag ken je meteen al iedereen.
Op mijn eerste dag gebeurde hetgeen waar ik het meest bang voor was. Een notenallergie aanval. Ik kreeg het door cornflakes die in de notensaus waren gedoopt. Nou lekker, op je eerste dag in het buitenland. De gastvrouw heeft meteen de ambulance gebeld en die waren er dan ook binnen 1,5 minuut. Gelijk meegegaan naar het ziekenhuis en daar kwam het ergste gedeelte. Meteen adrenaline in mijn lichaam gekregen. Even later viel ik in slaap en toen ik wakker werd was de aanval al weer over. Ik heb medicijnen meegekregen van de dokter, die ik in Nederland niet meekreeg. Best bizar. M'n gastvrouw verdient een groot compliment, want die heeft zonder iets te zeggen meteen de ambulance gebeld.
Weersverwachting is gewoon niet te vertrouwen hier. Gisteren zou er volop zon zijn, maar toen lag er sneeuw. Vandaag gaven ze regen op en het is heel de dag droog gebleven met een zonnetje. Veel van het eiland zelf heb ik nog niet gezien. misschien komt dat dit weekend of volgende week. Ik denk niet dat het eiland zo veel bijzonders heeft te brengen. Het mag dan wel aan de oceaankant liggen, maar je hebt er geen zon-zee-strand-gevoel. Al met al mag dat de stemming niet onderdrukken, want ik krijg hier wat ik wil en de mensen zijn enorm gastvrij!
Dan nog even iets over de taal. Schots is echt moeilijk te verstaan. Al moet ik wel zeggen dat je eraan gaat wennen. Mijn gastgezin praat gelukkig niet met zo'n accent, want dat zou voor mij heel vermoeiend zijn. Mijn Engels wordt er wel duidelijk beter op. Ik denk nu in het Engels en ik moet verslagen maken in het Engels.
Ik zou zeggen, kijk ook nog even bij de foto's die worden geupload. En dan sluit ik mijn eerste blog nu af met een typisch Schotse groet:
Cheers!
Maurice
Allereerst natuurlijk: WELKOM op deze blog.
Rolinda en ik zijn al aardig aan het wennen hier in Schotland. We hebben beiden ons plekje gevonden in een gastgezin. Ik zit bij de familie Markoff dat bestaat uit vader, moeder en 5 kinderen (waarvan er 1 uit huis is vanwege de studie) De jongste hier is 2 jaar en die valt dan ook behoorlijk op. Een jongetje die zich nergens voor schaamt en waar ik veel spelletjes mee zit te doen. Dan zijn er nog twee hele spontane meisjes van 12 en 13. Zelf heb ik nooit ervaren hoe het is om een zusje te hebben, maar dit zie ik als geen enkel probleem. Ze willen vooral veel Nederlands woorden van mij leren. Het blijkt ook een behoorlijk internationaal gezin te zijn. De vader is geboren in Schotland, de moeder in Polen en samen hebben ze in China gewoond, waar ook de meeste kinderen geboren zijn, De vader is de hoofdmeester op de school war wij nu stage lopen. Het valt meteen op dat de school gigantisch klein is. Het bestaat uit twee klaslokalen, een keuken en een klein kantoor voor het personeel. Alles bij elkaar maakt het wel heel gezellig, want na d eerste dag ken je meteen al iedereen.
Op mijn eerste dag gebeurde hetgeen waar ik het meest bang voor was. Een notenallergie aanval. Ik kreeg het door cornflakes die in de notensaus waren gedoopt. Nou lekker, op je eerste dag in het buitenland. De gastvrouw heeft meteen de ambulance gebeld en die waren er dan ook binnen 1,5 minuut. Gelijk meegegaan naar het ziekenhuis en daar kwam het ergste gedeelte. Meteen adrenaline in mijn lichaam gekregen. Even later viel ik in slaap en toen ik wakker werd was de aanval al weer over. Ik heb medicijnen meegekregen van de dokter, die ik in Nederland niet meekreeg. Best bizar. M'n gastvrouw verdient een groot compliment, want die heeft zonder iets te zeggen meteen de ambulance gebeld.
Weersverwachting is gewoon niet te vertrouwen hier. Gisteren zou er volop zon zijn, maar toen lag er sneeuw. Vandaag gaven ze regen op en het is heel de dag droog gebleven met een zonnetje. Veel van het eiland zelf heb ik nog niet gezien. misschien komt dat dit weekend of volgende week. Ik denk niet dat het eiland zo veel bijzonders heeft te brengen. Het mag dan wel aan de oceaankant liggen, maar je hebt er geen zon-zee-strand-gevoel. Al met al mag dat de stemming niet onderdrukken, want ik krijg hier wat ik wil en de mensen zijn enorm gastvrij!
Dan nog even iets over de taal. Schots is echt moeilijk te verstaan. Al moet ik wel zeggen dat je eraan gaat wennen. Mijn gastgezin praat gelukkig niet met zo'n accent, want dat zou voor mij heel vermoeiend zijn. Mijn Engels wordt er wel duidelijk beter op. Ik denk nu in het Engels en ik moet verslagen maken in het Engels.
Ik zou zeggen, kijk ook nog even bij de foto's die worden geupload. En dan sluit ik mijn eerste blog nu af met een typisch Schotse groet:
Cheers!
Maurice
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
